Het is maanden geleden dat ik nog eens iets op deze blog heb geschreven. Excuses zijn er altijd wel: zoveel andere “belangrijkere” en meer “productievere”(!?) dingen te doen dan gewoon even stil zitten, gedachten laten opborrelen en die neerpennen. En dan opeens gebeurt er iets – onverwachts en schokkend – wat mijn “schrijf-blog-motortje” weer op gang brengt.
De schokkende gebeurtenis is de dood van 2 bekenden in een bus-ongeluk in Bolivia, in een dorpje in de omgeving van La Paz. De bus reed de afgrond in: 14 personen op slag dood; meer dan 20 personen (zwaar-)gewond. In de bus in Bolivia zat een delegatie van het Instituto para una Alternativa Agraria van Cuzco, tot vorige jaar partner van fos in het agro-programma en de laatste jaren met een door de Voedselbank gefinancieerd project rond gemeenschapscentra voor voedselveiligheid. Drie mensen van de Peruaanse delegatie zijn gestorven, waaronder Rosa Góngora, boerenleidster van de Federatie van Boerenleiders van Huancavelica (FEDECCH, basis van CCP) en Julia Ruth Quispe, agronome die bij de IAA werkte.
Ik herinner me Rosa als een heel dynamische en “eerste klasse” dirigente: nederig, intelligent, met een groot hart en sterke wilskracht die haar vol enthousiasme deed werken voor het welzijn van de boerengemeenschappen in Perú. Ik herinner me levendig een dag dat Rosa me vol trots enkele mooie poster-tekeningen liet zien die ze gemaakt had om haar sensibiliserings- en educatiewerk te ondersteunen in de arme boerendorpen. De Federatie had geen geld om mooie affiches en ander educatief materiaal te laten maken, dus had Rosa dat maar zelf gemaakt. De affiches hielpen haar in haar missie om haar medeburgers ervan te overtuigen hoe belangrijk het was op een georganiseerde manier te werken aan het duurzaam en integraal beheer van hun natuurlijke omgeving, met het oog op het creëren van meer voedselveiligheid, een duurzame landbouw en meer welzijn voor de kleine zelfstandige boeren. Die ervaring had ze van de IAA in Cuzco geleerd en wou ze overbrengen naar andere delen van Perú. Ik sluit bij deze blog enkele foto´s, gemaakt door vriendin-fotografe Chantal Hovens, die Rosa tonen in een CCP-manifestatie in Lima in 2005, zoals ze was: een grote dirigente!
Julia Ruth Quispe was agronome bij het technisch team van de IAA. Carmen Willems, ex-fos cooperante die verantwoordelijk was voor het agro-programma, herinnerde me eraan dat Ruth meehielp de logistieke organisatie van de fos-partnerbijeenkomst in Cuzco rond het thema water (eind 2007) te organiseren.
Over dergelijke busongelukken worden we dagelijks - via de kranten en het radio en TV-journaal- bericht hier in Perú en ik vermoed ook in Bolivia en Ecuador. Ik heb hier niet de extacte cijfers bij de hand maar het aantal doden, zwaargewonden en minder validen (voor het leven!) dat ongelukken op de wegen hier jaarlijks teweegbrengen is schandalig hoog. Heel dikwijls zijn het autobussen die de afgrond inrijden wegens hoge snelheid, dronken chauffeurs, chauffeurs die in slaap vallen achter het stuur, slechte wegen, voertuigen in een lamentabele onveilige staat ... of een combinatie van dit alles.
Het veilig kunnen reizen op de wegen, staat spijtig genoeg nog niet op de agenda van de Ministeries van Volksgezondheid, alhoewel het een zaak van openbaar belang en “sociale zekerheid” is. Volgende week (2 december) worden in Lima wel de resultaten van een onderzoek rond het thema voorgesteld, uitgevoerd door de ong “Salud Sin Limites”. Tijd om hier dringend werk van te maken. Ter nagedachtenis van Rosa, Ruth en alle anderen die jaarlijks sterven in absurde ongelukken op de Andes-wegen.
De schokkende gebeurtenis is de dood van 2 bekenden in een bus-ongeluk in Bolivia, in een dorpje in de omgeving van La Paz. De bus reed de afgrond in: 14 personen op slag dood; meer dan 20 personen (zwaar-)gewond. In de bus in Bolivia zat een delegatie van het Instituto para una Alternativa Agraria van Cuzco, tot vorige jaar partner van fos in het agro-programma en de laatste jaren met een door de Voedselbank gefinancieerd project rond gemeenschapscentra voor voedselveiligheid. Drie mensen van de Peruaanse delegatie zijn gestorven, waaronder Rosa Góngora, boerenleidster van de Federatie van Boerenleiders van Huancavelica (FEDECCH, basis van CCP) en Julia Ruth Quispe, agronome die bij de IAA werkte.
Ik herinner me Rosa als een heel dynamische en “eerste klasse” dirigente: nederig, intelligent, met een groot hart en sterke wilskracht die haar vol enthousiasme deed werken voor het welzijn van de boerengemeenschappen in Perú. Ik herinner me levendig een dag dat Rosa me vol trots enkele mooie poster-tekeningen liet zien die ze gemaakt had om haar sensibiliserings- en educatiewerk te ondersteunen in de arme boerendorpen. De Federatie had geen geld om mooie affiches en ander educatief materiaal te laten maken, dus had Rosa dat maar zelf gemaakt. De affiches hielpen haar in haar missie om haar medeburgers ervan te overtuigen hoe belangrijk het was op een georganiseerde manier te werken aan het duurzaam en integraal beheer van hun natuurlijke omgeving, met het oog op het creëren van meer voedselveiligheid, een duurzame landbouw en meer welzijn voor de kleine zelfstandige boeren. Die ervaring had ze van de IAA in Cuzco geleerd en wou ze overbrengen naar andere delen van Perú. Ik sluit bij deze blog enkele foto´s, gemaakt door vriendin-fotografe Chantal Hovens, die Rosa tonen in een CCP-manifestatie in Lima in 2005, zoals ze was: een grote dirigente!
Julia Ruth Quispe was agronome bij het technisch team van de IAA. Carmen Willems, ex-fos cooperante die verantwoordelijk was voor het agro-programma, herinnerde me eraan dat Ruth meehielp de logistieke organisatie van de fos-partnerbijeenkomst in Cuzco rond het thema water (eind 2007) te organiseren.
Over dergelijke busongelukken worden we dagelijks - via de kranten en het radio en TV-journaal- bericht hier in Perú en ik vermoed ook in Bolivia en Ecuador. Ik heb hier niet de extacte cijfers bij de hand maar het aantal doden, zwaargewonden en minder validen (voor het leven!) dat ongelukken op de wegen hier jaarlijks teweegbrengen is schandalig hoog. Heel dikwijls zijn het autobussen die de afgrond inrijden wegens hoge snelheid, dronken chauffeurs, chauffeurs die in slaap vallen achter het stuur, slechte wegen, voertuigen in een lamentabele onveilige staat ... of een combinatie van dit alles.
Het veilig kunnen reizen op de wegen, staat spijtig genoeg nog niet op de agenda van de Ministeries van Volksgezondheid, alhoewel het een zaak van openbaar belang en “sociale zekerheid” is. Volgende week (2 december) worden in Lima wel de resultaten van een onderzoek rond het thema voorgesteld, uitgevoerd door de ong “Salud Sin Limites”. Tijd om hier dringend werk van te maken. Ter nagedachtenis van Rosa, Ruth en alle anderen die jaarlijks sterven in absurde ongelukken op de Andes-wegen.
